Onderweg zijn, mensen ontmoeten én over hen schrijven, ik heb het de afgelopen acht jaar met veel plezier gedaan. Maar, helaas en verdomme, juni 2022 is bij mij een hersenziekte geconstateerd. SCA6, de fijne motoriek - praten, kijken en bewegen - gaat achteruit. Een onomkeerbaar proces. Nu - mei 2023 - gaat het interviewen en bijna dagelijks onderweg zijn met fiets, auto en trein echt niet meer.
Handdoek in de ring, maar het leven gaat door. Shit happens, en vooruit. De mensen waar ik de afgelopen acht jaar met veel plezier over heb geschreven wil ik graag nogmaals bedanken voor het delen van hun verhalen, jullie hebben mijn leven absoluut verrijkt. En nu? Ik heb werkelijk geen idee, de toekomst is ongewis. Maar het besluit om te stoppen brengt ook ruimte in mijn hoofd, dus wie weet...
Groeten en wellicht tot ziens, Jan Glas